facebook  linkedin  twitter

Oude blogs op volgorde van datum

Meer waarde uit de zorgeuro's

Meer waarde uit de zorgeuro’s

Ouderdom komt met gebreken. De utopie dat we gezond zijn, vitaal blijven en op een dag zo tegen ons 100e levensjaar vredig overlijden in onze slaap zonder pijn en ongemakken, ligt oneindig ver voor ons. In de tussentijd regelen we als maatschappij dat er zorg is voor als we (tijdelijk) minder gezond zijn. Op basis van de uitgangspunten solidariteit, kwaliteit en toegankelijkheid is de Nederlandse gezondheidszorg ingericht. Dat heeft erin geresulteerd dat we in Nederland zorg van de hoogste kwaliteit ter wereld hebben. Goed!

Tegelijkertijd blijkt de zorg ons grootste politieke zorgenkindje: de kosten rijzen de pan uit (een gemiddeld huishouden is bijna een kwart van zijn inkomen aan gezondheidszorg) en is er eigenlijk geen gezonde burger echt tevreden over het gezondheidszorgsysteem.

 

 

Diagnose: we hebben het systeem ontzettend ingewikkeld gemaakt en daarmee hebben we het ‘gezond verstand’ weggereguleerd uit de zorg. Met name uit de langdurige zorg. Want wie verzint nou dat die mevrouw met reuma wel een scootmobiel van € 10.000 vergoed zou mogen krijgen, maar geen elektrische fiets van € 2.000. Terwijl die fiets veel beter is om haar ook op de langetermijn mobiel te houden: ze moet van haar arts immers in beweging blijven. En wie verzint nou dat er na de dood van zijn echtgenote ineens dagelijks een professional de tabletten van die meneer met Parkinson moet komen geven, terwijl zijn buurvrouw het geen probleem zou vinden om dat te komen doen, maar ja, ze heeft er niet voor doorgeleerd. En wie verzint nou dat de bewoners van een zorgcentrum de vis van de plaatselijke vrijdagmarkt niet mogen eten, terwijl het hele dorp die vis wel gewoon eet.

De VVD, en de minister voorop, is druk bezig om maatregelen uit te werken en in te voeren. Doel is om de kwaliteit en de toegankelijkheid van zorg hoog te houden en de kosten te beheersen. Een van die maatregelen is de decentralisatie van de langdurige zorg naar de gemeentes. Een grote operatie met veel consequenties.

De decentralisatie betekent dat de gemeenten verantwoordelijk zijn voor de toewijzing en betaling van de langdurige zorg van haar inwoners. Hiermee komen de voor de zorgcliënt belangrijke beslissingen veel dichterbij te liggen. De gemeente zal aan zorgcliënten en inwoners vragen om meer zelfredzaam te zijn, samen met familie en buurtgenoten. De overheid trekt zich terug.

Die terugtrekking gaat ervoor zorgen dat ‘gezond verstand’ weer een rol van betekenis gaat spelen in de zorg. Dat mensen weer de ruimte krijgen voor die zorg die ze past, vanuit gezond verstand en betrokkenheid op elkaar.

Ik ben ervan overtuigd dat de gemeente Utrecht de decentralisatie kan gebruiken om:

- de efficiëntie van de zorg sterk te verbeteren

- de betrokkenheid van inwoners bij elkaar te vergroten

- vernieuwende initiatieven rondom zorg door ondernemers en groepen inwoners te stimuleren

Maar dan moet ze het wel vanuit breed perspectief én samen met de inwoners doen. Als een actief terugtrekkingsproces. 

Als VVD-raadslid wil ik graag mijn ervaringen met dergelijke zorgvraagstukken en mijn perspectief vanuit de inwoner / zorgcliënt inzetten om dat te helpen realiseren.